Bunny Rogers

Wykorzystując strategie identyfikacji i nadidentyfikacji, w swoim internetowym alter ego artystka odwołuje się do kodów wizualnych i narracyjnych skojarzeń, które dotyczą uprzedmiotowienia dzieci i zwierząt przez kulturę masową. Przykładem tego są pseudonimy i awatary przyjmowane przez artystkę w cyberprzestrzeni np. Bunny Rogers (króliczek Rogers), lambslut (owieczka zdzira), pones (kucyki), A very young rider (bardzo młody jeźdźca).

Rogers celowo sięga po sentymentalne i afektowne schematy reprezentacji, przyglądając się im z perspektywy nastoletnich lęków i fantazji, seksualnego rozbudzenia i egzystencjalnego niepokoju. Konstruując narracje wokół kategorii wieku i płci, Rogers pokazuje, jak akceptowane formy zachowań i moralne wartości są przedmiotem stałej negocjacji.

Na wystawie prezentowane są dwie serie zdjęć. Pierwsza to niepokojący, przesycony erotyką zbiór kilkunastu portretów artystki, w których Rogers klęka na kolanach i przyjmuje prowokacyjną pozycję kucyka.

Druga seria, zatytułowana „Wszyscy umrą, a ja nie”, to monumentalny album rodzinny, cyfrowe repozytorium ponad sześciu tysięcy zdjęć dzieci udostępnionych przez anonimowych użytkowników na swoich facebookowych profilach. Z jednej strony album jest pytaniem o motywacje rodziców, którzy upubliczniają intymne chwile swoich podopiecznych w internecie, z drugiej zaś stanowi refleksję nad przemijaniem i utratą niewinności.

Pokaż opis